Szwedzki film wyreżyserowany przez Ingmara Bergmana miał swoją premierę w 1957 roku. Bergman przedstawił w filmie obraz podróży oraz refleksji nad przeszłością i przyszłością.

Głównym bohaterem jest profesor Isaak Borg, który wraz ze swoją synową odbywa podróż do Lund, gdzie ma odebrać tytuł doktora honoris causa. Towarzyszą im również młodzi autostopowicze. Podróż bohaterów jest pełna symboliki. Zaczyna się od snu profesora, w którym znajduje się on na pustych ulicach, widzi zegar nieposiadający wskazówek, niemą postać bez twarzy oraz trumnę. Wszystko to jest sygnałem nieubłaganie zbliżającej się śmierci, o której myśli profesor oraz życia podczas, którego próbował się pozbyć wszelkich ciepłych uczuć.
Jadąc autem do Lund pojawia się dużo retrospekcji, które nawiązują do lat młodości oraz do nieodwracalnie podjętych decyzji. Zatrzymują się w miejscu, w którym dorastał Isaak. Cofamy się do dużego domu wokół, którego rozciągają się polany, drzewa i sady. W sadzie znajduje się młoda dziewczyna, kuzynka Isaaka, w której był zakochany. Sara zbiera poziomki jako prezent imieninowy dla wuja. Isaak rozmawia z nią oraz w widoczny sposób próbuje okazać jej swoją sympatię. Gdy ją pocałował, poziomki się rozsypały. Były one najprawdopodobniej oznaką szczerości oraz czystości, jednak w momencie pocałunku ta czystość została zachwiana, stąd też wysypane owoce. Potem Issak już jako starzec wchodzi do domu pełnego dzieci. Widzi przygotowania do świętowania imienin ojca. Jednak wśród zgromadzonych nie widzi już siebie.
Profesor wraz ze swoimi towarzyszami podróży jadą dalej. Po drodze nieomal wjeżdża w nich małżeństwo. Na szczęście nikomu nic się nie staje, a Isaak postanawia podwieźć małżeństwo, ponieważ ich auto uległo zniszczeniu. W drodze małżonkowie zaciekle się kłócą, obrzucają się oszczerstwami. Z tego też powodu synowa profesora postanawia ich wysadzić. Profesor słuchając tych kłótni przypominał sobie swoje małżeństwo, z nieżyjącą już żoną.
Podczas dalszej jazdy profesorowi śni się zdrada żony, jest tego świadkiem. Ponadto zostaje skazany na samotność ponieważ jest człowiekiem bez uczuć, pełnym egoizmu. Jest to poniekąd sytuacja kafkowska, gdzie niewinny pod względem prawnym człowiek zostaje o coś osądzony i skazany. Z jednym szczegółem – Isaak zna podstawy tych oskarżeń i jest ich świadom.
Film jest pełen symboliki. Akcją filmu jest główne podróż bohatera. Jest to też symboliczna podróż w głąb siebie, powrót do przeszłości, analiza pewnych zachowań oraz decyzji z perspektywy czasu. Najprawdopodobniej piętno na profesorze odbiło dzieciństwo, małżeństwo jego rodziców oraz nieodwzajemniona miłość Sary, która wybrała jego brata. Ponadto w swoim synu widzi obraz siebie – zamkniętego, zgorzkniałego człowieka, pozbawionego uczuć oraz radości z życia. Widzi cierpienie synowej, która pragnie miłości. To odzwierciedla jego małżeństwo oraz to, że unieszczęśliwiał swoją żonę.
Tytuł filmu ,,Tam gdzie rosną poziomki” odwołuje się do momentu w młodości Isaaka, kiedy to zaczął zamykać się na ludzi. Od tamtej pory zaczął ulegać procesowi powolnego obumierania uczuciowego.